O kızı şimdi yolda görsem tanımam...

Aynı hayatta birden fazla kişi olduğunuzu ya da birden fazla hayat yaşadığınızı hissettiğiniz anlar oluyor mu sizin de?
Bugün CV'mi düzenlerken fark ettim ki her girdiğim işte başka biri olmuş, başka bir hayat yaşamışım. Şimdiki masabaşı işimi gördükten sonra, eskiden ünlülerin kulislerinde takıldığıma kim inanır.
Sonra yine aşk hayatımızla ilgili düşünmeye başladım. Her ilişkide de başka biri oluyoruz sanki. Tamam sonradan pişman olacağımız acaip dövmeler falan yaptırmadık belki (çok şükür!!!) ama, o gardırop bayağı bir değişti. Takım elbiseden başka bir şey giymeyen sevgililerimizle ciddi hanım hanımcık iş kadını şeklinde dolaşıp, sürekli "hang over" halinde yaşadığımız başka bir sevgiliyle Pete Doherty zamanlarındaki Kate Moss'a dönüşümedik mi?
Bana sorarsanız, bütün bu ilişkiler sonunda kendimi bulmamı sağladı tabi sağlamasına. Artık kim olduğumu, ne istediğimi, nasıl bir hayat ve nasıl bir hayat arkadaşı istediğimi biliyorum. Bir daha o bukalemun ilişkileri yaşayacağımı da sanmıyorum. Ama işin belki de aşk hayatından öte tarafı, dışarıdan şöyle bir bakınca sırf aşkımızın peşinden gitmek uğruna ailelerimizin bizi yıllarca korumaya çalıştığı her şeye dibine kadar batmışız. Pişmanlık değil ama artık kendimizi kaybettiren değil yanında daha çok kendimiz olabileceğimiz insanlarla birlikte olmalıyız diye düşünmeye başladım. Sanırım buna büyümek deniyor.