Bir sonraki seviye

Hazırım, yani en azından bugünlerde kendimi hazır hissediyorum. Neye mi ? Hayattaki bir sonraki seviyeye geçmeye. Bir sonraki seviye nedir derseniz, bir sonraki seviye büyümektir. Büyük insan hayatına geçmektir. Yıllardır korktuğum, uzak durmak için çabaladığım o hayattır. Bir koca, kayın valide, dünürler, görümceler, ev, kredi taksitleri, çocuklardır. Bunları yazarken hala içimde bir korku, bir şüphe, emin misin? Emin miyim? Geç bile kaldım yaşıtlarıma göre farkındayım, hatta etrafta 2 çocuklu 25 yaşında çocuklar gezdiğini düşünürsek bayağı bir geç kaldım. 25 yaşında evlenseydim bugünkü ben olur muydum? - Hayır. Birlikte çok eğlendik kabul ediyorum ama bir sonraki seviye beni çağırıyor hissediyorum ve galiba bu son çağrı. İçime bir korku düşüyor bazen. Sanki zamanda bir kapı açılıyor ve ben geçtim geçtim. Geçemezsem sonunda "Var olmayan Ülkede" yaşayan, çocuklukla yetişkinlik arasında kalmış, Peter Pan Sendromlu tuhaf bir kadın olacağım diye korkuyorum.
Hadi düşünelim, bir sonraki seviyeye geçişin artılar-eksiler listesini yapalım.

ARTILAR:
- Annem ve ailedeki diğer kadınlar sonunda susacak, harika kocam ve çocuklarımı görüp içleri rahat edecek.
- Evli kadınlar statüsüne erişeceğim, evde çocuklar bekler deyip fazla mesailerden her zaman yırtacağım.
- Tek başıma, 10 kediyle çöp evde ölme korkularım bitecek.

EKSİLER:
- Her gece aynı adamla uyunacak. (Aşık olup evleneceğimi düşünürsek bunu artılar kısmına da alabiliriz tabi)
- O ilk buluşma heyecanı bitecek (Ama kocamı çok seviyorum o yüzden arada bir o "ilk buluşma elbisesi"ni giyebilirim)
- Kız kıza tatiller son bulacak, evli- çocuklu arkadaşlarla takılmalar başlayacak (Çok ama çok mutlu bir evliliğim olacağından ve zaten kocam ve çocuklar olmadan hiçbir yere gitmek istemeyeceğimden o sırada bunun bir eksi olduğunu fark etmeyeceğim çünkü dediğim gibi zaten çok ama çok mutlu olacağım)
- Kafama estiği gibi isteğim o Furla çantayı alamayacağım çünkü büyük ihtimalle evin kredisini ödüyor olacağım pardon olacağız çünkü biz bir aileyiz artık.
- Şuan çok yakın arkadaşım olan eski sevgililerimle görüşemeyeceğim, aa kocam ne der sonra.
- İşten çıkar çıkmaz eve gitmem gerekecek çünkü çocuklar ve kocam evde yemek bekler.
- Hafta sonları eğlencesi olarak büyük marketlerde alış-verişe gidilecek, çocuklar alış veriş sepetine oturtularak eğlenilecek.

Bu liste böyle uzayıp gider, çocuklar ben yine korktum, bu korkular ve kalp sıkışmalarıyla bir süre daha evlenemem. Üzgünüm anneciğim görüyorsun deniyorum ama olmuyor.  Bir mucize olup hayatımın aşkıyla karşılaşmazsam, ben de büyük aşk sandığım ilişkilerimden kitap yazar oyalanırım. Arkadaşlarım çocuklarına beni şöyle anlatırlar, "İşte bu da Ceyda teyzeniz, çok büyük aşklar yaşadı ama hiç evlenmedi". Çocuklar da bana acıyarak bakar, benim gibi olmamak için uğraşır, ve büyük ihtimal bu korku ile ilk sevgilileriyle evlenirler. Neyse çocuklara örnek olabildiysek ne mutlu bize.
Gördüğünüz gibi çabalıyorum kendimi hazırlamak istiyorum, ama olmuyor. Bu iş böyle listelerle falan hazırlanılacak bir şey değil. Adamın biri gelecek ve işte bu diyeceğiz.
Neyse siz bana bakmayın, çeyiz toplamaya devam edin ve annelerinizin sözünü dinleyin! Öpüldünüz :)